Wybrane cebule kwiatowe jesienne

Sadząc cebule kwiatowe jesienne, takie jak tulipany, narcyzy czy hiacynty, należy pamiętać o właściwym terminie ich sadzenia. Warto zauważyć, że im dłuższy jest okres ukorzeniania danej rośliny, tym wcześniej powinna być ona posadzona. Cebulki i bulwy posadzone we właściwym terminie na pewno odwdzięczą się nam pięknym i obfitym kwitnieniem. Rośliny cebulowe należą również do roślin wieloletnich. Wyodrębnia się je jednak z grupy bylin, ze względu na odmienną budowę i inne zasady uprawy. Poniżej znajdziecie Państwo krótki opis roślin cebulowych sadzonych jesienią, które znajdują się w naszej ofercie. Aby zobaczyć szczegóły proszę kliknąć na nazwę rośliny.

Cebulice wyglądają dobrze w każdym ogrodzie i nie mają większych wymagań glebowych. Najlepsze są stanowiska słoneczne do półcienistych, ciepłe, jasne wiosną. Gleba raczej sucha do średnio wilgotnej, próchnicza. Scilla sibirica - cebulica syberyjska zakwita już w marcu, podobnie scilla peruviana - cebulica peruwiańska, Hyazinthoides hispanica - cebulica dzwonkowata lub hiszpańska kwitnie w maju. Sadzimy od połowy września do początku listopada na głębokość 5 - 10 cm

Allium. Rodzaj ten obejmuje bardzo wiele gatunków, ale jedynie ok. 50 z nich ma wartość dla ogrodników. Są to rośliny łatwe w uprawie, które najlepiej rosną na stanowiskach słonecznych, w glebie raczej suchej do średnio wilgotnej. Wysokość w zależności od odmiany od 15-30 cm -czosnek karatawski (karataviense), czosnek złocisty (moly), poprzez odmiany wyższe 40-60 cm np. czosnek białawy (christophii), czy czosnek aflatuński (aflatunese) o wysokości 70 - 100 cm, do odmian wysokich nawet 150 cm jak czosnek olbrzymi (giganteum). Większość czosnków kwitnie w okresie maj - czerwiec. Warto dodać, że cebule czosnku ozdobnego są omijane przez polne myszy i inne gryzonie.

Hyacinthus. Hiacynty są kwiatami barwnymi, słodko pachnącymi, zebrane w grona rozwijają się w połowie wiosny i kwitną 2-3 tygodnie. Stanowisko słoneczne, gleba żyzna przepuszczalna. Zalecany termin sadzenia: połowa września do połowy października, na głębokość ok. 15 cm w rozstawie 15-20 cm. Nadają się do uprawy w pomieszczeniach po odpowiednim schłodzeniu.

Crocus. Krokus - inaczej „szafran”. Urocze, niewielkie kwiaty całkowicie do częściowo zimotrwałych. Niektóre gatunki kwitną jesienią, ale te najbardziej popularne kwitną wczesną wiosną na wysokość 10-15 cm. Stanowisko słoneczne do półcienistego. Gleba przepuszczalna ale niezbyt wymagająca. Dobrze rosną na trawnikach. Termin sadzenia: od połowy września do połowy października na głębokość 5-6 cm w rozstawie 5-10 cm. Mogą przez kilka lat pozostawać na tym samym stanowisku. Z odmiany Crocus sativus uzyskuje się drogocenną przyprawę.

Narcissus.Narcyzy przez wiele osób nazywane są żonkilami. Stanowią one nieodłączny element wiosny. Nadają się do uprawy na trawnikach, w ogrodach naturalistycznych, a odmiany karłowe również w ogrodach skalnych i pojemnikach. W zależności od odmiany kwitną od wczesnej wiosny do wczesnego lata. Większość odmian jest mrozoodporna, ale bezpieczniej jest okryć rabatę na zimę. W tym samym miejscu mogą pozostać kilka lat. Preferują stanowiska słoneczne do lekko zacienionych, glebę niezbyt ciężką, przepuszczalną, próchniczą. Zalecany termin sadzenia: druga połowa września na głębokość równą 3-krotnej wielkości cebulki.

Galanthus elwesii. Przebiśnieg, zwany jest również „śnieżyczką” jest jednym z pierwszych kwiatów zwiastujących wiosnę. Kwiaty rozwijają się w lutym lub marcu. Najlepiej rośnie w suchej, wapiennej glebie lub łatwo przepuszczalnej, próchniczej – w czasie wzrostu wilgotnej. Sadzimy jak tulipany od końca września do połowy października na głębokość 6-10 cm w rozstawie ok. 5 cm. Stanowisko słoneczne do cienistego, raczej chłodne. Mogą pozostawać w tym samym miejscu przez kilka lat.

Puschkinia. Ta niewielka, zaledwie 10-15 cm, roślinka ma duże zdolności przystosowawcze i w zasadzie każde miejsce jest dla niej odpowiednie. Nie ma specjalnych wymagań glebowych, wystarczy przeciętna gleba ogrodowa najlepiej sucha do średnio wilgotnej. Stanowisko słoneczne do półcienistego. Sadzić najlepiej w dość dużej grupie na głębokość 5-8 cm od września do października. Kwitnie marzec - kwiecień. Puszkinia jest długowieczna, stopniowo może tworzyć dość duże skupiska.

Eranthis. Po przebiśniegach to jeden z pierwszych kwiatów wiosennych. Potrafi zakwitnąć nawet pod topniejącym śniegiem. Błyszcząco żółte 10-15cm kwiatki pojawiają się już w lutym - marcu. Ranniki lubią słońce ale zadowolą się też stanowiskiem półcienistym, dobrze oświetlonym wiosną. Gleba średnio wilgotna. Nie tolerują gleby suchej, ciężkiej i zbitej. Głębokość sadzenia 3-5 cm.

Fritillaria. Najbardziej znaną jest fritillaria imperialis zwana też koroną cesarską. Aby mogły się dobrze rozwijać trzeba je sadzić w dość dużych odstępach. Sadzenie można rozpocząć już w sierpniu lub wrześniu na głębokość ok. 20 cm. Kwitnie maj - czerwiec. Gleba musi być bogata w składniki pokarmowe, żyzna, dobrze zdrenowana, najlepiej średnio wilgotna. Stanowisko ciepłe, nasłonecznione. Mogą przez wiele lat pozostawać na tym samym stanowisku. Nie należy ich wykopywać na zimę. Przechowywane w suchym pomieszczeniu mogą wyschnąć i nie zakwitną ponownie.

 Mniej znana jest fritillaria persica - szachownica perska o ciemno niebieskich kwiatach, które w miarę kwitnienia przebarwiają się na kolor śliwkowy. Dorasta do wysokości ok. 80 cm. Cebule wymagają zimowego okrycia.

Pięknie kwitnące są także niskie odmiany szachownic. Fritillaria meleagris - szchownica kostkowata  i fritillaria michailovkyi - szachownica michajłowskiego osiągają wysokość 20-40 cm

Muscari. Te niepozorne, dość  długo kwitnące rośliny nie mają specjalnych wymagań i nadają się zarówno na skalniaki jak i brzegi rabat kwiatowych, a także do ogrodów naturalistycznych. Najlepiej rozwijają się w miejscach nasłonecznionych w glebie suchej do średnio wilgotnej. Dość szybko się rozrastają więc nie należy ich sadzić zbyt gęsto. Kwitną od kwietnia -szafirek armeński, Blue Spike (pełny) do czerwca - szafirek miękkolistny (comosum). Głębokość sadzenia 8 -10 cm. Wysokość w zależności od odmiany od 15 do 50 cm.

 

Chionodoxa. Ta niewysoka 15 cm roślinka tworzy kobierce gwiazdkowatych, błyszczących kwiatów. Kwitnie już na początku kwietnia. Cebule sadzimy jesienią na głębokość  ok. 8 cm. Jeśli nie będziemy jej przeszkadzać ciągłym przekopywaniem dość szybko się rozrośnie. Śnieżnikom najbardziej odpowiada  stanowisko ciepłe, słoneczne i żyzna, dobrze zdrenowana gleba.

Tulipa.Tulipany są grupą, gdzie znajdziemy największą różnorodność kształtów i barw. Od małych 10-15 cm odmian botanicznych, kwitnących najwcześniej, do wysokich 70 cm z nawet 15 cm kielichami. Kolory od śnieżno białych poprzez róże, pomarańcze, żółcie, czerwienie, do prawie czarnych. Kwiaty proste pojedyncze lub pełne jak u peonii, liliokształtne, strzępiaste lub papuzie. Preferują stanowiska słoneczne do lekko zacienionych, gleby z dobrym drenażem, przepuszczalne, nie podmakające. Mogą to być gleby cięższe, gliniaste wzbogacone materią organiczną. Zalecany termin sadzenia: koniec września do połowy października na głębokość ok. 10 cm w rozstawie 10-15 cm. Kwitną w zależności od odmiany od marca do maja. 

Colchicum. Duże, bezlistne, podobne do krokusów kwiaty zakwitają niedługo po posadzeniu we wrześniu lub w październiku. Liście pojawiają się dopiero na wiosnę. Potrafią wypuścić pąki zanim jeszcze zostaną wsadzone  do ziemi. Bulwy zimowita umieszczamy na głębokości ok. 10 cm w odstępach ok. 15 cm.